Als twee uitzonderlijke paardenmannen elkaar vinden ...
Remember Schaffen 1980. Joris De Brabander, op dat moment lid van LRV Haasdonk, wint met Fleuri du Manoir (v. Ibrahim) de klasse Zwaar op het Nationaal Ruitertornooi. Ludo Philippaerts (LRV Genk), die het jaar voordien zowel de nationale titel won in het springen als de dressuur, moet zich tevredenstellen met winst in de dressuur. Hij ziet vanuit de prijsuitreiking hoe Joris het erelint krijgt opgespeld. “Ik heb geprobeerd om het beeld te verdringen, want ik ben er nog altijd ziek van!” knipoogt Ludo. Het nationaal LRV-tornooi in 1980 moet één van de allereerste ontmoetingen tussen de rijzende ster van het Waasland en het toptalent uit Limburg geweest zijn. Nu vierenveertig jaar later, is de appreciatie voor elkaar alleen maar groter geworden. Twee uitzonderlijke ‘paardenmannen’, ieder met zijn specialisatie, die samen trachten te winnen.
Win-Win
Joris: Ludo wil graag Olympisch Kampioen worden (glimlach). Dat zal waarschijnlijk niet meer lukken, maar zeg nooit nooit in onze sport. Zijn zonen hebben daar wel nog alle kansen toe, zeker als ze over uitzonderlijke goede paarden kunnen beschikken ... als we op dat vlak voor elkaar iets kunnen betekenen dan graag.
Ludo: Klopt. Het is een win-win. Dankzij de goede contacten met Joris en zijn kinderen, kunnen we over uitzonderlijk goede paarden beschikken. Voor ons als sportstal met vier ruiters is dat bijzonder interessant, aan de andere kant is het voor Stal De Muze ook interessant dat die paarden op 5* worden uitgebracht en dat er af en toe eens aan goede klanten/ruiters kan verkocht worden. Dat zet de ‘de Muze-paarden' nog meer op het podium en in de vitrine.
Kinderen
Joris: Buiten het feit dat wij allebei LRV-Kampioen zijn (glimlach), zijn onze kinderen die in het bedrijf actief zijn nog een parallel tussen ons. Bij Ludo is dat in de topsport. Bij ons ligt dat anders maar toch.
Ludo: Het feit dat onze kinderen elkaar goed kennen en appreciëren heeft zeker bijgedragen aan de vorm van samenwerking die er momenteel is. Ik denk zelfs dat Olivier de eerste verkennende gesprekken heeft gevoerd en van het één is het ander gekomen. Heel organisch eigenlijk.
Joris: Le Blue Diamond van 't Ruytershof die via Jan Vermeiren naar de stallen van Ludo en onder het zadel van Olivier is gekomen heeft daar ook een belangrijke rol in gespeeld. Ludo heeft Obama de la Linière onder het zadel. Een zoon van Marius Claudius uit de bekende merrie Eefke van ‘t Zoggehof. Recenter is ook Qnokke de Muze naar Oudsbergen en de familie Philippaerts verhuisd. Een zoon van Mosito van het Hellehof, uit Morfine de Muze.
Na zijn opleiding bij Dieter Laheyne, is hij in het voorjaar van 2023 naar de familie Philippaerts verhuisd. Ondertussen hebben Ludo, Olivier en Nicola al met de ruin gesprongen en zijn resultaten als tienjarige laten het beste verhopen.
Mosito van het Hellehof
Ludo: Ik moet toegeven dat ik gek ben van de nakomelingen van Mosito. Ik zag hem vrijspringen als driejarige bij Walter Lelie en dat moment heeft toen indruk gemaakt. We hebben ondertussen meerdere Mosito’s op stal en het zijn één voor één hele goede paarden. Vorig jaar heb ik vijf merries van Mosito laten dekken.
Joris: En dit jaar waarschijnlijk van Nobel van de Vrombautshoeve Z (Nabab de Rêve x Corrado I)? (glimlach)
Ludo: Klopt ...
Joris: Ludo gebruikt vooral zijn eigen hengsten. Vroeger was dat Darco, Parco, Winningmood ... Met Nobel beschikt hij opnieuw over een goede hengst ... niet onlogisch als je ziet dat de vader Nabab de Rêve is. (knipoog)
Whats-App
Ludo: Joris is een crack op het vlak van fokkerij. De Muze-paarden zijn geen toevalstreffers. Ik denk dat Joris elk jaar een twintigtal veulens fokt, daarvan springt een relatief hoog percentage later op hoog niveau. Ik fok ongeveer evenveel veulens ... mijn fokkerij haalt niet het niveau als dat van Stal de Muze, dat is op zich ook geen schande. Fokkerij is net als handel en topsport echt specialisatie geworden. Je moet constant de nieuwste trends volgen. Weten welke jonge hengsten het goed doen in de sport en de fokkerij. Dat is Joris zijn core-business. Voor ons is dat handel en topsport.
Joris: We vullen elkaar dus heel goed aan.
Ludo: En we appreciëren elkaar. Dat helpt ook. Joris is een echte paardenman. Een geweldige eigenaar, want hij moeit zich niet met het management van de paarden. Hij geeft vertrouwen en hij weet dat we het beste voor hebben met de paarden.
Joris: We hebben een Whatsapp-groepje, meer ook niet. Ik weet dat de paarden bij de familie Philippaerts in een ideale omgeving staan, waarin ze alle kansen voor de topsport krijgen. Dan lijkt het me logisch dat ik me niet bemoei met het management van de paarden, laat staan de wedstrijdschema’s of de training.
Basis
Ludo: Mensen als Joris zouden er meer moeten zijn in onze sport. Een eigenaar/fokker die paarden ter beschikking stelt voor de sport. Niet alleen in de springsport overigens. Ook in de dressuur en de eventing. Daar kunnen we eigenlijk alleen maar heel blij mee zijn. Als het van mij afhangt dan zou ik onze samenwerking met Stal de Muze graag uitbreiden. We moeten dringend nog eens gaan eten met elkaar.
Joris: Bedankt Ludo. Het lijkt echt wel of je Schaffen 1980 vergeten bent (lacht) ...
Ludo: Da’s een brug te ver ... Maar serieus nu, ze lopen niet zo dik de eigenaars die op deze manier werken. Joris werkt met heel veel ruiters en fokkers samen en daar wordt iedereen beter van. Het is geen toeval dat er in de regio van het Waasland zoveel goede paarden geboren worden.
Joris: De fokkerij vormt de basis, dat mogen we nooit over het hoofd zien. Zonder fokkerij van goede en correcte paarden, geen sport en al zeker geen topsport. Maar je kan heel veel goede paarden fokken, zonder goede ruiters en zonder startmogelijkheden op de grootste internationale wedstrijden ook geen topsport. We hebben elkaar nodig. Simpel ...
